Bellum Octavianum

Bellum Octavianum (Latince 'Octavius Savaşı' anlamına gelir), Roma Cumhuriyeti'nde MÖ 87'de o yılın iki konsülü Gnaeus Octavius ve Lucius Cornelius Cinna arasında yapılan bir iç savaştı. Cicero, savaşa konsül Octavius'un adını verdi.^[1] MÖ 87'nin sonlarında veya MÖ 86'nın başlarında sona erdi ve 4 yıl sonra doğrudan Sulla'nın iç savaşına yol açtı.^[2]

Octavius, Cinna'nın İtalya'nın tüm halklarını oy kullanan tüm kabilelere dağıtma ve yasadışı Gaius Marius'u sürgünden geri çağırma girişimlerine karşı çıktıktan sonra düşmanlıklar patlak verdi. Cinna, Forum'da çıkan kanlı bir sokak kavgasının ardından şehirden atıldı. Octavius'un Roma'daki partisi onun yerine Jüpiter'in bir rahibi olan Lucius Cornelius Merula'yı konsüllüğe alırken, o adam toplamak için İtalya'yı gezmeye başladı. Cinna, Nola'da konuşlanmış Roma ordusunun kontrolünü ele geçirdi ve gazileri yanlarına akın eden sürgündeki Marius kendisine katıldı. Octavius, İtalya'daki diğer iki Romalı general Metellus Pius ve Pompeius Strabo'nun desteğini alırken, Roma ile resmen savaş halinde olan Samnitler Cinna'ya katıldı. Peter Brunt, Octavius'un emrinde yaklaşık 60.000 adamı olduğunu ve Cinna'nın bunun iki katına sahip olduğunu tahmin ediyor.^[3]

Marius, Ostia'yı ele geçirip yağmaladı, Roma'nın ikmal hatlarını kesti ve Cinna şehri kuşatmaya devam etti. Cinna'nın teğmenleri Quintus Sertorius ve Papirius Carbo, Janiculum yakınlarında Pompeius Strabo'ya karşı sonuçsuz bir şekilde savaştı. Strabo doğal sebeplerden öldükten sonra, birlikleri Cinna'ya sığındı ve konsül Octavius'u barış istemeye zorladı. Üçüncü konsül Merula intihar ederken Cinna ve Marius Roma'ya girdiler ve Octavius dahil rakiplerini idam ettiler. Cinna, Marius ve destekçileri, Sulla'nın MÖ 83'teki iç savaşına kadar Roma ve İtalya'daki meselelere hakim oldular.

1. ^ Cicero, Philippics 3-9
2. ^ Lovano 2002.
3. ^ Brunt 1971.